مدح و شهادت امام حسن مجتبی علیه‌السلام
شبـت با چه رنجـی سـحـر می‌شود سحـر خیـره چشمت به در می‌شود و داغ دلـت تـــازه تـــر مــی‌شـــود تو و کـوچه و… داغ زهـرا حسن! کجا پیش تو جای خار و خس است دلت در دل خـانه هـم بی‌کـس است شده هـمسرت قـاتـلت این بس است ســزاوار تـو نـیـسـت دنـیـا حـسـن! خودت روضه خوان کـفن می‌شوی چو با قـاسـمت هـم سخـن می‌شوی به تـابـوت خـونـیـن بـدن می‌شـوی تـنـت تــیــر بــاران اعــدا حــسـن! |